علوم رایانه ای از منظری به دو بخش عمده ی تولید و خدمات قابل تقسیم هستند. مثلا فروش محصولات، نگهداری محصولات و یا حتی در زیر شاخه های تکنیکی تر مثل مهندسی معکوس، امنیت، انبار داده ، هوش تجاری، دیتای زیاد، معماری نرم افزار از نظرم خدمات محسوب می شوند. در مقابل دسته ی دیگری برای تولید وجود دارد، مثل انواع اقسام زبان برنامه نویسی که ممکن است از بیسیک تا پایتون در آن قرار بگیرد، رمزنگاری، هوش مصنوعی و …
در روزهای بحرانی اقتصاد، زمانی که بیکاری افزایش می یابد و از سوی دیگر مدیران تربیت شده در سیستمی که با پول نفت قرار هست همه چیز بخرند و همزمان علاقه ی زیادی به خرید از خارجی ها (اخیرا هندی ها) وجود دارد، کارهای بخش تولید بیشتر به چیزهای فانتزی و لوکس تبدیل می شوند. از سوی دیگر ، هزینه ی زمانی و پیچیدگی مفاهیم در حوزه ی تولید بیشتر از درآمدهای مرتبط است و بخش زیادی از این کارها از صحنه ی روزگار حذف می شوند ولی بخش خدماتی همچنان به کار خود ادامه می دهد و مشتری مشخص خودش را خواهد داشت ضمن اینکه حاشیه سود بیشتری نیز در کنار آن وجود دارد.
با مثال دیگری، نگاه دیگری داشته باشیم : دو شغل برنامه نویسی و فروش غذا را با هم مقایسه کنیم، در شرایط جنگی کدام یک ماندگارتر است؟ کدام شرکت برای برنامه نویسی سرمایه گذاری خواهد کرد؟ نیاز عمومی برای کدام دسته بیشتر خواهد بود؟
در شرایط فعلی ، اگر قصد خروج از کشور و زندگی در کشور دیگری را دارید، بهتر است با زیرساخت ها و بخش تولید آشنایی بیشتری داشته باشید، شما که زبان مادری متفاوتی دارید، حداقل باید علمی داشته باشید که فراوانی کمتری دارد. اما اگر می خواهید در این کشور ادامه دهید، توصیه می کنم به بخش های خدماتی بپردازید.
یک – هیچ به نفع دوستانی که در زمینه ی داده ها فعالیت می کنند